Het verhaal achter de wijngaard Ca l’Apotecari de Porrera, Rode Wijn Triaca en zijn eigenaar Santi Puig

‘Wijn maken gaat extreem langzaam’

De eerste rode wijn die werd gelanceerd was de Triaca van 2013

Triaca, of ook wel Panacea voor connaisseurs, is het elixer dat apothekers bereidden om de gezondheid en het welzijn in het algemeen te behouden.

Het beginjaar 2013 was een buitengewoon jaargang in Priorat, zoals Robert Parker in zijn jaarkaart aangeeft. Het was de perfecte tijd voor Santi om aan de ontwikkeling van TRIACA te beginnen met het idee dat al zo lang aan het macereren en vorm kreeg.

De eigenschappen van de resulterende wijn waren geperfectioneerd in vele opeenvolgende experimenten en gepassioneerde afstemmingsproeven die Santi er al die jaren aan had gewijd in de ‘Ca l’Apotecari’ wijnmakerij.

Hoe wordt Triaca gemaakt?

De wijngaard wordt gerund met alle ecologische criteria inbegrepen, hoewel deze niet is gecertificeerd.

De oogstdatum wordt bepaald op basis van drie variabelen: suikerniveau, zuurgraad en fenolische rijpheid. De eerste en tweede parameters worden bepaald door chemische en fysische analysetechnieken, maar de derde wordt bepaald door organoleptische middelen (met behulp van wilde zwijnen, een zeer veeleisend dier). De druiven worden in de vroege uren van de dag geoogst en naar de wijnmakerij gebracht. Daar wordt het ’s nachts gekoeld, de volgende dag wordt het uitgeschoven en in een roestvrijstalen tank geplaatst, ook gekoeld, om het zogenaamde koude maceratie te doen.

Een paar dagen later wordt de koeling uitgeschakeld, zodat de bessen langzaam beginnen te gisten met hun eigen gisten. Gedurende de volgende drie weken blijft de fermentatietemperatuur aanzienlijk laag. Zodra dit is voltooid, laat men de schil nog een week of twee marineren voordat de pasta wordt uitgelekt en geperst. Santi verwerkt slechts een kleine hoeveelheid geperste wijn in de uiteindelijke wijn om voldoende tannines te garanderen om veroudering te vergemakkelijken. De coupage vindt plaats vóór malolactische gisting.

De ‘Malo’ (het Slechte), zoals het in de volksmond wordt genoemd, vindt plaats in de verouderingsvaten diep in de kelder. Deze vaten zijn gemaakt van Frans eiken, maar niet te nieuw, aangezien Santi niet wil dat de rokerige aroma’s van het hout overheersen. Daar blijft hij ruim anderhalf jaar.

Na deze tijd wordt de wijn teruggebracht naar een gekoelde tank om eventuele resterende neerslag te bevorderen voordat hij wordt gebotteld. Dit laatste stabilisatieproces gebeurt uitsluitend door middel van de kou (vaak helpt het weer) terwijl de wijn wordt onderworpen aan een proefpanel van de DOQ Priorat Regulatory Council dat de kwaliteit moet garanderen en, indien goedgekeurd, het label moet toekennen. Van de DOQ. Vervolgens worden de flessen nog anderhalf jaar in de kelder bewaard om de laatste rijping mogelijk te maken voordat ze de straat op gaan.

Hoe smaakt Triaca DOQ Priorat Rode Wijn?

Ondanks het feit dat het woord ‘mineraliteit’ erg controversieel is, kan Santi geen beter woord vinden om te definiëren wat Priorat-wijnen zo kenmerkend maakt. Als je Priorat bezoekt, drink dan water uit de ‘mijnen’ van de wijngaarden, waardoor je een exacte definitie krijgt van wat dit woord in wijn betekent. Priorat-wijnen zijn ook een cluster van aroma’s en geuren met tannines die door de tijd worden getemd en een alcohol die het geheel articuleert en het afrondt. Om deze reden hebben deze wijnen zo’n lange rijpingstijd nodig.

Triaca is een typische Priorat-wijn met een opmerkelijk kenmerk: Zijn Versheid.

Triaca is een typische Priorat, maar met een kenmerk dat hem uniek maakt: zijn versheid. Het doel dat we nastreven, zowel in de wijngaarden als in de wijnmakerij, is om deze doordringende zuurgraad te behouden die ervoor zorgt dat de wijn opengaat in je glas en golf na golf van aroma’s vrijkomt, waaronder we verrassend genoeg die van vers fruit willen benadrukken.

Santi geeft er persoonlijk de voorkeur aan om decanteren te vermijden en de wijn zichzelf te laten openen in het glas om de transformaties die plaatsvinden te kunnen ‘aanschouwen’. Santi zegt dat hij nooit genoeg zou krijgen van deze show en het lijkt mij dat wij dat ook niet doen. Op de een of andere manier is het alsof je met je ogen dicht door het landschap van de regio loopt, struikelend over stompen venkel of braamstruiken, terwijl je luistert naar de worstelende rassen van de patrijzen terwijl ze vliegen en de sissende banen van de hagedissen, met golven van rozemarijn en tijm verstrengeld met deze geluiden.

Santi zal je nooit een lange lijst maken van het gebruik van aroma’s van rood fruit en andere. Het smaakt slecht voor mij, maar wat Santi ons vertelt dat hij voelt in een glas Triaca is de aarde onder zijn voeten, bevolkt door een oneindig aantal levensvormen, de lucht boven zijn hoofd, ook bewoond door een groot aantal dieren en wijnstokken de twee universums, de ondergrondse met die van lucht en licht.

In de woorden van Santi: ”t is Oneindigheid in een Glass’